Między Hawrem a Warszawą
06.01.2018 | 06.01.2018
W 1945 roku, kiedy lewy brzeg Wisły opuścili Niemcy, Warszawa w ponad 80% leżała w gruzach. Działania podjęte przy odbudowie stolicy prowadzone były przez architektów i urbanistów, którzy opracowywali koncepcje jeszcze przed wojną. Studia kontynuowane w okresie okupacji stanowiły ich rozwinięcie. Dyskutowano, na ile nowa Warszawa ma być kontynuacją, a na ile zaprzeczeniem dawnego miasta. Spory te przerwało w 1949 roku wprowadzenie na wzór sowiecki realizmu socjalistycznego jako metody twórczej w architekturze.
W Europie Zachodniej jednym z najbardziej zniszczonych miast był francuski Hawr, który ucierpiał wskutek nalotów. Zbudowany został na nowo w latach 1945–1964 w zmienionej formie. Centra obydwu miast – Warszawy i Hawru – wpisane zostały na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako przykłady całkowitych, chociaż różnych, rekonstrukcji.
Tematem wystąpienia będzie porównanie metod, założeń, argumentów i przebiegu odbudowy Warszawy i Hawru.