Niebo Jana Kochanowskiego

14.06.2018 | 14.06.2018

Poemat Fenomena Aratosa z Soloj (III w. p.n.e.) legł u podstaw tradycji opisowej uranografii Europy Zachodniej, doczekał się tłumaczeń Cycerona (I w. p.n.e.), Germanika (I w. n.e.), Awienusa (IV w. n.e.) i wielu wydań w języku oryginału oraz po łacinie. Jan Kochanowski podjął się trudu uzupełnienia przekładu Cycerona w języku łacińskim, publikując w 1579 roku M. T. Ciceronis Aratus… (Marka Tuliusza Cycerona Aratus…). Przełożył również znaczną część Fenomenów na język polski; parafraza ta ukazała się pośmiertnie w 1585 roku. Zaproszony do opracowania komentarza astronomicznego przygotowywanej obecnie edycji krytycznej tych dzieł Kochanowskiego, miałem okazję zmierzyć się z utworem literackim o wyjątkowo bogatym kontekście historycznym, czytanym z punktu widzenia historyka astronomii czy, szerzej, historyka nauki. Lektura ta zaowocowała licznymi pytaniami i rozstrzygnięciami, na różnych poziomach, jak również uwagami natury ogólniejszej. W swoim referacie przedstawię garść różnorodnych zagadnień związanych z przygotowanym komentarzem astronomicznym, starając się zwrócić szczególną uwagę na rolę kompetencji historyka nauki w krytyce tekstu.

Wróć