Czy badania logiczne Jana Śleszyńskiego miały swoich kontynuatorów?

15.04.2024 | 15.04.2024

Wiesław Wójcik (Uniwersytet Jana Długosza w Częstochowie)

Kiedy Jan Śleszyński rozpoczyna od 1911 roku wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim ma
już ugruntowaną wiedzę na temat znaczenia współczesnej mu logiki matematycznej (ukazuje
wartość odkryć Bolzano, Fregego, Peano, Russela). Pokazuje jak stosować logikę do badań
podstaw matematyki, ukazuje również znaczenie badań historycznych i odkrywa wagę odkryć
logicznych uczonych starożytnych i średniowiecznych. To wszystko oddziałało na polskich
logików i filozofów i skłoniło ich do podjęcia badań nad historią logiki i wykorzystania
wyników tych badań. Ponadto sformułował program logicznej rekonstrukcji faktycznego
przebiegu dowodów w matematyce oraz logicznego uściślenia i uproszczenia dowodów
matematycznych poprzez wydzielenia z nich składnika czysto logicznego. Ten program był
później realizowany m.in. przez Jaśkowskiego, który stworzył system dedukcji naturalnej.
Miał kilku uczniów, w tym Stanisława Krystyna Zarembę, który opracował Teorię dowodu
Śleszyńskiego i napisał ostatni rozdział, pokazujący zastosowanie jego metody analizy.
Ponadto zainteresował badaniami podstaw matematyki Antoniego Hoborskiego, Witolda
Wilkosza, Stanisława Gołąba, Tadeusza Ważewskiego i Leona Chwistka.

Wróć