Wzajemne relacje elementów przednowoczesnych i nowoczesnych w myśli Francisa Bacona
28.03.2017 | 17.04.2022
W swoim wystąpieniu pokażę znaczenie elementów przednowoczesnych i nowoczesnych w myśli Francisa Bacona (1561–1626). U Werulamczyka mamy bowiem do czynienia z nierozerwalnym splotem elementów przednowoczesnych, czyli Ficiniańską magią intelektualną, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu tradycji hermetycznej, i elementów nowoczesnych, już naukowych w rozumieniu, które zawdzięczamy siedemnastowiecznej rewolucji naukowej. Splot ten tworzy nową jakość w sposobie rozumienia i uprawiania nauki, a także miejsca i powinności uczonego. Wychodząc od społecznego rozumienia nauki, w którym to nie sposób nie dostrzec, iż nauki nie uprawia się w odosobnieniu, lecz tylko poprzez współpracę z innymi uczonymi, przyjrzę się temu, na ile tradycja hermetyczna, w której przecież badacz był samotnikiem poszukującym kamienia filozoficznego, wpłynęła na Baconiańskie rozumienie znaczenia magii intelektualnej, by pozostać przy terminologii Ficina.
Drugą część mego wystąpienia będzie stanowić analiza elementów nowoczesnych, z uwzględnieniem znaczenia myśli Bernardina Telezja (1509–1588) i pracy nad ulepszoną wersją Arystotelesowskiego Organonu.
W części trzeciej pokażę, jak przedstawione powyżej elementy przednowoczesne i nowoczesne przenikają się wzajemnie w Baconiańskiej Nowej Atlantydzie, i spróbuję wytłumaczyć, dlaczego ich całkowite rozdzielenie nie jest możliwe.
Na zakończenie przedyskutuję wpływ Bacona na rozwój nauki w siedemnastowiecznej Europie, przedstawiając Roberta Boyle’a (1627–1691) i Izaaka Newtona (1642–1727) jako spadkobierców Werulamczyka.